Душа души да je знана;
блиска да je, обасјана:
с истог Сунца, иста храна,
с истог стабла, с истих грана,
– душа души огњем дана,
родна да je, просијана…
Душа души да je сâна;
певна да je до пеана;
с исте груде опевана,
с исте реке кап бездана;
– душа души са свих страна,
лицем лицу окајана;
с исте душе, са усана;
с истог цвећа, истих рана,
– да je души с океана
душа сјатна, устрептана…
АНТОЛОГИЈА СРПСКЕ ПОЕЗИЈЕ, Бранково коло, С. Карловци, 2013. приредио: Душан Грујичић